Dag 13 : Cuenca - Azogues

Cuenca, wordt beschouwd als de mooiste stad van Ecuador en werd in 1999 op de werelderfgoedlijst van Unesco geplaatst. Hier is bijna elk gebouw en kerk in Spaans koloniale stijl gebouwd. Dit komt niet door het koloniaal verleden, maar door de handelaars die deze invloed hebben meegebracht van hun  reizen naar Europa en dus vooral Spanje. Het is zalig rondwandelen door de kleine straatjes en pleintjes die de stad rijk is.  Ook langs de rivier die door de stad loopt is het leuk vertoeven. Dat merk je ook aan de vele wandelaars en fietsers die hier komen recreëren.  Je ziet aan alles dat dit een van de rijkere steden is.  De productie van de wereldbekende Panamahoed, die dus in Cuenca zijn oorsprong kent, heeft veel bijgedragen tot de welvaart hier. Ook vele gepensioneerde Amerikanen en Canadezen komen hier wonen omdat het hier goedkoper is en de sociale faciliteiten hier ook een hoge standaard heeft.

Maar we waren niet alleen naar Cuenca gekomen om de stad te bezoeken, maar ook om even gedag te gaan zeggen bij Nancy Calle in de nabijgelegen stad Azogues. Nancy heeft ons in Ecuador begeleid tijdens het adoptieproces van Carlito in 2003.  We hebben haar nadien nog enkele malen gezien in België en wisten dat ze nog steeds een weeshuis heeft in Azogues.  Wij dus naar Azogues via een lokale busverbinding, die buiten verwachting zeer comfortabel en zéér goedkoop was.  

Bij het weeshuis aangekomen bleek Nancy nog niet aanwezig te zijn, daar ze een familielid op bezoek had, maar begeleidster Daisy was zo vriendelijk om ons al een rondleiding te geven. Het weeshuis zelf heeft echt zijn beste tijd gehad, maar ze moeten roeien met de riemen die ze hebben.

Iets later kwam Nancy aan en het was voor haar zeer leuk om Carlito terug te zien. Ze was blij te horen dat we Carlito’s moeder effectief gevonden hadden en dat er verdere contacten gelegd konden worden.  Ze vond zichzelf maar een kleine schakel in het adoptieproces, maar wij vonden haar rol veel groter en belangrijker, waarvoor we haar  hebben bedankt.

Wij waren ook nieuwsgierig naar het reilen en zeilen van het weeshuis.  Zelf is Nancy niet meer de eindverantwoordelijke van het weeshuis, want de leeftijd (80 jaar) begint toch te wegen, maar toch is ze bijna dagelijks nog actief aldaar. Het ligt haar duidelijk nog steeds zeer nauw aan het hart.  Jammer genoeg vernamen we dat het er momenteel niet rooskleurig uitziet. Ze krijgen dit jaar geen subsidies van de overheid, zonder aanwijsbare reden, wat maakt dat ze vooral financiële moeilijkheden hebben om de lonen van hun personeel uit te betalen. Via allerlei wegen zijn ze op zoek naar hulp om tot een oplossing te komen voor de 18 aanwezige kinderen en de verdere werking van het weeshuis.

Gelukkig konden wij ook iets betekenen.  Vele jaren geleden hebben Kris en Lief (de peter van Carlito en mijn schoonbroer + zus) een jubileumfeestje gegeven, waarbij alle cadeau-giften integraal zijn geschonken voor de rootsreis voor Carlito.  Omdat dit bedrag hoger lag dan de vliegreis zelf, hadden wij tezamen vooraf beslist om dit restbedrag te verdubbelen en integraal aan het weeshuis te schenken. Nancy wil dan ook iedereen bedanken voor deze gift die voor haar als een geschenk uit de hemel valt.  Het geeft het weeshuis wat meer ademruimte.

Het afscheid met Nancy viel ons zwaar, maar we waren toch blij om haar nog eens gezien te hebben. Tijdens de terugrit naar Cuenca was ikzelf toch nog heel hard bezig met dit probleem.

Via deze weg willen wij toch een oproep doen om het weeshuis Hogar Para Todos financieel te steunen, zodat ze hun belangrijke taak toch verder kunnen zetten.  Wij zijn graag bereid om als tussenpersoon te fungeren om eventuele giften over te maken aan de Fundacion Hogar Para Todos.  Je weet ons te vinden …